Голева-Мурычина Татьяна

Владимир Семёнович Короткевич

(бел. Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч)

Родился 26 ноября 1930.

Умер 25 июля 1984.

Белорусский советский писатель, публицист, поэт, переводчик и драматург, сценарист, классик белорусской литературы.

Является одной из наиболее ярких фигур в белорусской литературе XX столетия.

Стал первым белорусским писателем, обратившимся к жанру исторического детектива.

Творчество Владимира Короткевича отличается романтической направленностью, высокой художественной культурой, патриотичным пафосом и гуманистическим звучанием. Писатель существенно обогатил белорусскую литературу в тематических и жанровых отношениях, наполнил её интеллектуальным и философским содержанием.

Наиболее известны такие произведения автора, как повести «Дикая охота короля Стаха», «Седая легенда», романы «Колосья под серпом твоим», «Христос приземлился в Гродно», «Чёрный замок Ольшанский», эссе «Земля под белыми крыльями».

 

***

Абяцаюць нам новы раскошны дом,

Але ТУТ нам жыць і канаць,

Тут пад кожным навекі здабытым бугром

Нашы продкі забітыя спяць.

 

Яны аддалі нам меч і касу,

Слова з вуснаў, цяпер нямых...

 

I нам немагчыма пайсці адсюль

I пакінуць са смерцю іх.

(1980 г.)

 

 

 

ВЛАДИМИР КОРОТКЕВИЧ

"БАЦЬКАУ́ШЧЫНА"

 

Дагарэў за брамай небакрай,

Месяц паміж воблачкаў плыве.

Выйду зноў, як у мінулы май,

Басанож прайдуся па траве.

Дымная, сцюдзёная раса,

Цёмныя ў траве ад ног сляды.

А такога рослага аўса

Я не бачыў доўгія гады.

Бач, хмызы спляліся, як павець,

Светлякі мігцяць, гараць святлей.

Перад тым як звонка ў лозах пець,

Прачышчае горла салавей.

Лашчыцца трава да босых ног.

З дальніх паплавоў плыве ракой

Ледзь прыкметны сумны халадок –

Подых юні ўходзячай маёй.

Паімчаць за ёю наўздагон? –

Хоць і схопіш – усё адно падман.

Дзе каханне тых мінулых дзён –

Весніх паркаў бэзавы туман?

Нават шкадаванне – дзе яно?

Зноў вясна, і жаль знікае зноў.

(Так губляюць пах перад вясной

Ссохлыя сцябліны палыноў.)

Ціха цмокае у сне рака.

О, як добра, як прыгожа жыць!

Раска, як русалчына луска,

На вадзе ад месяца гарыць.

А вакол травіцы роснай рай

I бярозак белая сям'я.

Мой чароўны беларускі край,

Бацькаўшчына светлая мая!

(1956)

 

***

Я кахаю цябе, кахаю,

Як у тыя далёкія дні,

Калі ночы светлага мая

На зямлю насылалі сны.

 

Я кахаю цябе, кахаю,

Як у той развітальны час,

Калі дрэвы дажджлівага мая

Злівай слёз правадзілі нас.

(29 верасня 1957 г)