ДЗЯКУЮ БОГУ ЗА ШЛЯХ

Срэбрам пакрылiся скронi,

Ў тонкiм спляценнi усмешак i слёз.

Шлях сагравалi далонi

Мамiных рук, ратавалi пагроз.

 

Сэрца матулi лагодна

Лёс не давала звярнуць у чарот.

Вырваў з палону Гаргоны

Сокам, крынiцы святой, радавод.

 

Светлай надзеi праменьчык,

Ззяў, як агмень, ў мацярынскiх вачах.

Сёння стаю на каленях,

Дзякую Богу за пройдзены шлях.

 

Дзякую мацi i бацьку,

Дзякую родным палям i лугам.

«Дзякуй за Боскую ласку», –

Сонцу крычу i папутным вятрам.