Алда, алда Баянның ғасыры әлі

Баян десем ет жүрек езіледі,

Бабалардан бұл мирас сезім еді.

Мәңгілік ол ұрпағы тірі кезде,

Біз өтерміз,

Ал оның көз ілмегі

Мүмкін емес.

Ұрпақпен жалғасады,

Ғасырымен адамзат алға асады.

Баянды мен жырладым білгенімше,

Ал ұрпақтың айтылар алмас әні,

Жер-жаһанды жаңғыртып жарқылдайды.

Қаныш десем –қазақты атағаным,

Бұқар, Мәшһүр –пір тұтар аталарым.

Ел жұртына риза боп берді ме екен,

Өсіп –өніп көркей деп баталарын.

Ал болашақ қиялға жүк дер едім,

Аңсаған ем мен мұны, күткен едім.

Жұмақ орнап жерімде байтақ мына,

Үйірілер қазаққа құт дегенің.

Жету үшін, осыны көру үшін

Ынтымақ ,

Бірлік

Қажеті төзім,тегі.

Төзім бізде жыртылып-айрылады,

Баянтау да ұқсатар бай мұраны.

Өршіл рух ел барда өшкені жанып,

Айдан анық асары айбыны әрі.

Елдік,

Ерлік әманда басты ұраны,

Алда,алда Баянның ғасыры әлі!

 

 

 

Век Баянаула впереди

 

Когда я говорю «родной Баян»,

То сердце бьётся в радостном волненьи...

Сменяются века и поколенья,

А он всё тот же, древний великан.

 

Пусть мы уйдём, но, не смыкая глаз,

В потоке человеческих историй,

Он устоит! И жить, и верить стоит

Наследникам, что вскоре сменят нас.

 

Баян я воспеваю, как могу.

Потомок пусть подхватит эту песню,

И эхом благодарным и чудесным

Звучит она на горном берегу.

 

Когда я говорю – Машхур, Каныш,

Я вспоминаю земляков великих,

Они не просто памятники, лики,

Но ты, потомок, им вослед спешишь.

 

Я будущее жду, и верю я,

Что мудрое народов единенье

Вознаградит казахов за терпенье,

И превратится в рай земля моя!

 

Иди вперёд, с бесстрашием в груди,

Навек богатство предков сохраняя!

Ведь впереди у нас заря сияет,

И век Баянаула впереди!

 

 

Сулеймен Баязитов

Перевод Ольги Григорьевой.