ПРАЦАЎНІЦА

Ля весніц у шаўковым фіялеце

Начная ціша коткай прылягла.

Не згледзела я: на кабрыялеце

Прыехала

Ці басанож прыйшла?

І не заўважыла, як ночка на падворку

Гарачай кавай паліла сляды.

Як месяц ухапіў за хвосцік зорку,

Дурасціцца, нібыта малады.

І не прыслухалася нават, як салоўкі

Вучылі дзетак песні «салаўіць» …

Увесь дзянёк пісала замалёўкі,

І вершы…

Бо без іх, дальбог, не жыць!