ВЕРАСНЁВАЕ

Гуляеш з лёсамі людскімі зноўку, Верасень.

Эксперыменты любіш ты чаму?

От, напракудзіш, а назад не вернешся.

Твае памылкі выпраўляць, скажы, каму?

 

Чаромхай забуяў, аблашчыў сонейкам.

Амура стрэлы не кантраляваў.

Свавольнікам праслыў і бессаромнікам,

Бо не ў пару зусім замаяваў.

 

…Сустрэча. Выпадкова-ілюзорная.

Дзвюх душ, двух сэрцаў, пакаленняў двух.

…І неба – густа ўсеянае зорамі.

І месяц – пільны сведка, іх пастух.

 

Не быць ім разам, не сплясціся лёсамі.

Дазволь ім хоць у снах страчацца, Верасень!

Астатняе – сваім дыханнем восеньскім.

ЗавЕрасні! ЗавЕрасні. ЗавЕрасні…