Кахання мала?
Празрыстая цiшыня.
Чыстая,
як сонечнае неба.
Мне казалi, што любяць проста так...
Не за ўсмешку,
I не за валасы,
I амаль не за грошы.
Але..
Мне казалi, што любяць проста так,
Толькi за тое, што чалавек ёсць
За прыгажосць яго душы,
Або вачэй,
а можа – нi за што.
За цiшыню, якая не напружана
сярод нас
можа быць.
За тое,
што ён з вами назаўжды,
або на гэты момант
- сення.
Быць можа
Гэта..
Усе
- няпраўда.
Хлусня.
Ничога болей.
Калi паўсюль вайна.
Кроў, боль, зброя
i..
Там як жа гэта можа быць?
Калi мы маем пачуцце
любiць?
Калi мы ведаем, як гэта быць:
каханым...
Як можам мы друг друга забiваць,
або для шчасця
ўcяго мала?
Празрыстая цiшыня,
Чыстая, як сонечнае неба.
Але..
Магу я толькi марыць,
aб свеце
ў мiры.
