Кахання мала?

Празрыстая цiшыня.

Чыстая,

як сонечнае неба.

Мне казалi, што любяць проста так...

Не за ўсмешку,

I не за валасы,

I амаль не за грошы.

Але..

Мне казалi, што любяць проста так,

Толькi за тое, што чалавек ёсць

За прыгажосць яго душы,

Або вачэй,

а можа – нi за што.

За цiшыню, якая не напружана

сярод нас

можа быць.

За тое,

што ён з вами назаўжды,

або на гэты момант

- сення.

Быць можа

Гэта..

Усе

- няпраўда.

Хлусня.

Ничога болей.

Калi паўсюль вайна.

Кроў, боль, зброя

i..

 

Там як жа гэта можа быць?

Калi мы маем пачуцце

любiць?

Калi мы ведаем, як гэта быць:

каханым...

Як можам мы друг друга забiваць,

або для шчасця

ўcяго мала?

 

Празрыстая цiшыня,

Чыстая, як сонечнае неба.

Але..

Магу я толькi марыць,

aб свеце

ў мiры.