Ужо прабірае нашчэнт

Ужо прабірае нашчэнт.
моршчусь ад ветру и пылу.
Адзетая ў макрыззе...
Але нияк не астыну.

Крочу.заплюшчыўшы вочы,
Як кацянё,ці шчанё.
Днём я не ійду,а ў ночы - 
Так,як мяне не відно.

Чую голас аднекуль,
Мягкі і да болю знаёмы.
Але знікае ён некуль.
Такі свой і такі патаёны.

моўчкі лічу я крокі,
Вецер ісці не дае.
Вецер грызе за бокі,
Але так салодка пяе.