Зноў мая царква стаіць без крыжа

Зноў мая царква стаіць без крыжа,
Няма ікон там,зніклі абразы,
А на вакне чужым лятае рыззе,
Ад подыху халоднай той пары.

Няма калакалоў, не моляцца, не плачуць.
І не чутно даўно знаёмых слоў,
На могілках цяпер не хрысцяцца, а скачуць.
Сваіх чужых прыняўшы за братоў.

Чужыя святы - усе вакол свае.
І ў малітвах знаёмых не пачуеш слоў.
Перажахнацца па-чужому - не стае.
І вушы родных хутка не пазнаюць моў.

няма крыжоў, няма калакалоў...
і плот зламалі зарабляючы грахі.
Усе малітвы - з незнаёмых слоў,
Сваім жа богам заблююць вуглы.