Хафиз. Рубаи 22-28

22
 
Так случилось, что зациклился я.
В работе найду выход, - надеялся я.
Поцелуй меня в губы, - отвечаешь мне,-
не завтра, а сейчас хочу я тебя.
 
23
 
У воинов храбрости научись.
Мудрости у мудреца научись.
Если ищешь милости Божией,
Жертвовать собой научись.
 
24
 
Твой глаз зарёй Вавилона блестит.
Знание память и ум твой полнит.
Серьга прелестная в ухе твоём
Стихи Хафиза от ветра хранит.
 
 
25
 
О друг, сердце своё от вражды береги,
Приятных друзей в таверне найди,
С знатоками стихов беседу веди –
От невежд, мракобесов подальше беги.
 
26
 
Никто не сможет создать красоту,
Какою мы видим её наготу.
Как камень в чистой воде окунут,
Сердце в груди не даёт утонуть.
 
 
27
 
Утренний ветер розу ласкал,
Солнечный луч над розой сиял.
Если ты оказался под тенью,
Для розы в тени светилом ты стал.
 
28
 
Губы от края чаш мы не отрывали,
Пока вкус мира в вине не познали.
Этот был сладок, а этот вот горький.
Из уст возлюбленных они представали.
 
 
 
22
I needed to hang on to her curly ring,
Help me please, let my affairs take wing.
Said, release my hair, instead take my lips,
Let go of long life, with good times swing.
در سنبلـش آویختـم از روی نیاز
گفتـم مـن سودازده را کار بساز
گفـتا کـه لبم بگیر و زلفم بگذار
در عیش خوش‌آویز نه در عمر دراز
23
From warriors learn courage,
And wisdom from the sage.
If you truly seek God’s grace,
Ride with the heavenly carriage.
مردی ز کـنـنده در خیبر پرس
اسرار کرم ز خواجه قنـبر پرس
گر طالب فیض حق به صدقی حافظ
سر چشمه آن ز ساقی کوثر پرس
24
At dawn your eyes from Jupiter learn
O God, may fantasies of my mind burn.
The ear adorned with that elegant ring
Gems of Hafiz’s poems may earn.
چشم تو که سحر بابل است استادش
یا رب که فسونـها برواد از یادش
آن گوش که حلقه کرد در گوش جمال
آویزه در ز نـظـم حافـظ بادش
25
O friend, from your foes your heart release,
In pleasant company drink the good wine with ease.
Confer with those who know, open your heart
And from the ignorant fleas flee like the breeze.
ای دوست دل از جفای دشمن درکش
با روی نکو شراب روشـن درکـش
با اهـل هنر گوی گریبان بگـشای
وز نااهـلان تـمام دامـن درکـش
26
One with such beauty none will make.
When her garments off we take
You can see her heart in her fragile breast,
Like a hard rock in a clear lake.
ماهی که نظیر خود ندارد به جـمال
چون جامه ز تن برکشد آن مشکین خال
در سینـه دلش ز نازکی بـتوان دید
مانـنده سـنـگ خاره در آب زلال
 
27
 
The morning breeze tended to the rose,
A maid-in-waiting, as the flower grows.
If in the sun you have a shady refuge,
Seek the shade of a rose, and one who glows.
در باغ چو شد باد صـبا دایه گـل
بربسـت مـشاطـه‌وار پیرایه گـل
از سایه به خورشید اگرت هست امان
خورشید رخی طلب کن و سایه گـل
28
Don’t let go of the cup’s lips
Till you receive your worldly tips.
Bittersweet is the world’s cup
From lover’s lips and the cup sips.
لـب باز مگیر یک زمان از لـب جام
تا بسـتانی کام جهان از لـب جام
در جام جهان چو تلخ و شیرین به هم است
این از لب یار خواه و آن از لـب جام