ЗА ШЛЯХ БЛУДЛIВЫ ЦI ПРАУДЗIВЫ

Апошнi крок, здаецца, робiм ў пустату,

Душа нiбыта раствараецца ў паветры.

За што й калiсь праложыць лёс сваю мяжу?

Развее, цi схавае за стальныя дзверы?

 

Нядбайна загубiць у бездне Дух Святы,

Не верыцца, прырода сцiплая, надзiва.

Пракладвае эфирам дбайныя масты,

Прасее Дух, калi ступiў на шлях блудлiвы.

 

На шалях мiраздання зрушыўся баланс:

Дабро i зло валтузяць сэрцайка сусвету.

На вечы Божай пазавуць кагосьцi з нас,

Не выпадкова, не прайграных у рулетку.

 

Каб зноў святло i цемру ды дабро са злом

Духоўнай мудраю рукой ураўнаважыць.

Каго хваробаю, каго лiхiм мячом

За шлях блудлiвы, цi праўдзiвы – учарашнi.

 

Бывае зло нясе ў руках сваiх святло,

Гуртуе моц, арлiныя даруе крылы.

Дабро, калi на жарты многа, як ярмо

Звiвае раўнадушшам, адбiрае сiлы.

 

Бяздумна Ноя човен не ўсплыве з вякоў,

Калi ва ўсiм царыцаю святая мера,

Нектар, каб свет духоўны шлях на зорку вёў,

Ды путы даўнiя гарэлi, як папера.