Каханая
Радзіма, Спадчына, ты як дзяўчына!
Табою закаханы я.
Мінулага ўспамін гадзіна,
На вочах на маіх сляза!
Ты так прыгожы, родны кут,
Як сонейка, на раніцы штодзённ.
Як уздохі з каханых губ,
Пачую цяплыню жаданых рук,
Вальготны ветер, дола цішыня,
Блакітны вырай у вышыні,
Заваражыў ён прыгажосццю небыцця,
Ён маляваў мае вяршы!
Бялёсая бяроза пад тваім акенцам,
Ляціць набата самотны звон!
А мару я не розумам, а сэрцам,
Каб ты забрала яго ў палон!
Радзіма! Спадчына, ты як дзяўчына!
Як першая любоў мая!
Закрыю вочы, зноў прысніцца,
Мне тая дзяўчына, что суджана!
