ТОЙ ЗIМОЮ

Не вярнуць нам пройдзеных сцяжынак,

Кожная, як вяха, нашай долi,

Знакавы для роздуму прыпынак,

Для перасявання ў родным полi.

 

Не хаваць бы каляровай фарбай

Са шляхоў былых свае агрэхi,

Каб сцяжынка не звiлася з ярам,

Каб мiнулае не стала рэхам.

 

Навучыцца пустазелле з зерня

Прасяваць, каб зелянела нiва.

У духоўным накiрунку – з верай,

Хiбы дзён былых – як той крапiўнiк.

 

Без памылак шлях прайсцi – загадка,

Важна лебяду не браць з сабою.

Мудрасць – для палёта наша картка,

Што чарпала сэрца той зiмою.