РАМОНКАВЫ ШАЛIК

Стаю на прагоне, на ўскрайку Арлоўцаў,

Малюнкi з дзяцiнства – жывыя карцiнкi,

Плывуць прад вачымi, i твары вяскоўцаў

Мiльгаюць з усмешкай, з часiн тых урыўкi:

Хвалюе вятрыска рамонкавы шалiк,

Расквечаны нiвы абапал дарогi,

Пчалiныя песнi, як сёння, жужжалi,

Тут рэчкi жыццёвай маею вытокi.

Кружыўся з рамонкамi рой матылёчкаў,

Вiлiся пярэстым аблокам у высi,

Звiнелi камарыкаў песнямi ночкi,

Каханыя ў вернасцi вечнай кляліся.

Сплятаю свае успамiны у пасак

На сцежках лясных, на балоце, пагорках.

Глыточкамi п`ю сваю долю, са смакам:

Смакую салодкi напiтак i горкi.

П`яны верасок лашчыць ногi мне, скупа,

П`янею i я ад паветра дзяцiнства.

Каней, бы наяве, праносiцца тупат,

Вадзiцы у рэчцы спяшаюць напiцца.

Ўздымае на крылы нястрымная смага,

Кружуся над бацькавай студняю птахам.

Вадзцы радзiмай душою я прагну,

Крылатай прачнуцца паможа мне ранкам.

 

Прагона – дорога памiж часткамi вёскi Дубiна.

Арлоўцы – вусная назва часткi вёскi.

Дубiна – малая радзiма аўтара.