Незвычайная вёска

Здаецца, звычайнае неба.

Здаецца, звычайнае сонца.

Ды нівы вакол там без хлеба,

Ды смутак пануе бясконца.

 

Ні хат няма, ні панадворкаў,

Бетон ды чырвоныя кветкі.

Бярозы, раўніны, пагоркі -

Падзей тых маўклівыя сведкі.

 

Далёка пад небам Хатыні

Галосяць званы сіратліва.

Ад рэха набата кроў стыне,

Боль сэрца сціскае нарывам.

 

Пячэ незагойная рана -

Гісторыі адгалоскі.

Дакорам Сусвету паслана

Трагедыя спаленай вёскі...