КРОПЛЯ ЛIХА

Кропля лiха ўбiрае ў сябе

Боль i скруху, пакорнасць i жахi.

Хмарай цёмнай над светам плыве,

Напаўняе прастор цвiлым пахам.

 

Кропля лiха хавае сабой

Думкi светлыя, розум i памяць.

Рунь знiшчаецца чумнай касой,

Цемру беляць i казкамi маняць.

 

Кропля лiха надзеўшы туман,

Зводзiць свет мiражом, мiгаценнем.

Пад авечаю шкурай шайтан

Авiвае марокай i ценем.

 

Кропля лiха бунтуе жыццё,

Адбiрае надзеi i мары.

Манiць срэбрам у бездань сляпцоў,

Поiць з хiтрасцю сокам анчары.

 

Кропля лiха пануе заўжды

Пакуль вецер яе не аголiць,

Не збудуе да праўды масты,

Не напоiць прастор квасам волi.