КАРУНКI ШЧАСЦЯ

З крупiнак радасцяў штодзённых

Пляце жыццё карункi шчасця.

Звiвае iх узорам тонкiм,

Дзе нiвы лёсу каласяцца.

 

Галоўнае, заўважыць кроплю

У цёмнай далечы на небе.

Яна ўмацуе тваю долю,

Лагодай Божаю хвалебнай.

 

З той кроплi полымя ўзгарыцца,

Калi яе ушанавалi.

Увага да жыцця – царыца

Сцяжынак нашых, нашых даляў.

 

Не зблытаць бы узор карунак,

Не замараць у горкай злосцi.

Крупiнкi – Бога пачастункi,

Яны вясной змяняюць восень.