СПЯШЫЦЬ ДУША

Мой край радзiмы, ты ў сумоце,

Буран галiны ветрам ломiць.

Карэннi рве з бязбожнай сiлай,

Туман згушчае над магiлай.

 

Хавае ў змроку сцежкi продкаў,

Каб жураўлiны крык здалёку

Не абудзiў твой сон глыбокi,

Не павярнуўся шлях да зоркi.

 

Бацькоўскiя сцяжынкi-стужкi,

Прайшлi праз голад i праз сцюжы,

У небе хмарка дажджавая

Слязу маю са мной глытае.

 

Душу маю iмчыць ў нябёсы,

Дзе сонца марна за уцёсам

Павольна ў цемры памiрае,

Вiецца воран па-над краем.

 

Спяшыць душа, каб адрадзiцца,

Сцяжынкi акрапiць вадзiцай,

Ачнуцца з сонейкам ураннi,

Спяшыць на зорку, на спатканне.