НАШ ДОМ АДЗIНЫ

Крынiчкi б`юць з глыбiнных нетраў,

Даюць пачатак рэчкам-ручаiнам.

Бягуць яны лагодна з ветрам,

Бягуць, звiняць у крыках жураўлiных.

 

Гуртуюцца з ракой бурлiвай

I кацяць воды дружнаю суполкай.

Стыхiя iх сям`ёй адзiнай

Нясе па свеце аксамiтным шоўкам.

 

Дае напiцца акiянам,

Марам, азёрам i святой зямельцы

Вадою з пахамi каштанаў,

Бярозак, сосен,.. быццам зелля.

 

Я ў роспачы шукаю словы,

Каб з сiлаю падобнай нашы творы

Гучалi, як ручай вясновы,

Злiвалiся ракой, бурлiлi морам.

 

Любоў, прапахшую Радзiмай,

Ядналi, шырылi, дарылi свету,

Зямля – для ўсiх нас дом адзiны,

Сяброўствам шчырым зберажом планету.