РАДАВОЕ ЗЕЛЛЕ

Плыву з аблокамi у думках,

Як птах, трапеча сэрца у грудзях.

Звязала нечысць крылы-рукi,

Хавае цемраю духоўны шлях.

 

З хлуснi сняданне i вячэру,

Прыпраўленыя гнусам, падаюць.

Аднялi слова, топчуць веру –

Без каранёў да долу голле гнуць.

 

Ржавелi пад ашукай звёны

Вякамi ў радавога ланцужка.

У сэрцах прысмак слёз салённых

Са смагай вечнай свежага глытка.

 

Я веру, радавое зелле

На скiбах родных ўздыме каласкi.

Карэннi нашы не сатлелi,

Чакаюць, моляць Божае рукi.