ЗЫРКАЙ ЗНIЧКАЙ

Знiкаюць зыркай знiчкай душы

Ў пякельна вогненных жаролах.

Глытае смерць, а неба мучыць,

Пакрыта хмараю сталёвай.

 

Жанчыны ўмомант пасталелi,

Сляза на вейках, як крышталiк.

Ў сукенках чорных, а не белых

Дзяўчаты любых сустракалi.

 

Пад выбухi i спеў сiрэны

Спяць дзеткi у сырых падвалах.

Чакаюць хуткiх пераменаў,

А смерць плыве па небе хваляй.

 

Сусветная малiтва праўды,

Злiваецца з духоўным спевам.

Каб свет урэшце быў пазбаўлен

Атручанага мракам зева.

 

Каб зорка вольная праменем

У сэрцах мудрых прарастала.

Сагрэў нам душы дух агменя,

Сышла зiма з вадою талай.