ЗЯРНЯТКI ТАЛЕНТУ З СУМЛЕННЕМ

Зярняткi Божа засявае ў душах,

Зярняткi мудрасцi Гасподняй i святла.

Шле сонейка, каб не скавала сцюжа,

Ды не схавала цемраю iмгла.

 

Сумленне песцiць, быццам верны стражнiк,

Хавае ад бязбожных песен Вiя.

Жывiцай поiць зерне ў час суцяжны,

Мацуе каранi ў часы стыхii.

 

Каб крэплi, талентам кружылi вёсны,

Прамудрым словам засявалi сэрцы,

Сумленне ад спакусаў у час зорны

Частуе сокамi духоўнай веры.

 

Сумленнем не таргуйце, беражыце,

Яны блiзняткi, у адзiным звязку.

Для таленту – крынiчная вадзiца,

Прамень святой i чыстай Божай ласкi.

 

За здорава жывеш прадаўшы талент,

На ўбогi момант атрымаеш славу.

А муза праплыве з вадою талай,

Схавае цёмнай хмарай пераправу.

 

Дарэмна слёзы лiць, прасiць вярнуцца,

Бог сiлаю сваёй узняў ў нябёсы.

Спiць талент, дзе iлжывыя пачуццi,

Яго вясну змянiла злая восень.