Не суй свой нос

Дарэмна трацiць час, вучыць другiх,

Як жыць, каго кахаць, з кiм сустракацца.

Ды верыць – пад аховаю святых,

Бо Бога сын, ну а з Iсусам – брацця.

 

Спачатку хату прывядзi у лад,

З дамашнiмi ўладкуйся – ды без пугi.

Тады, магчыма, сам сусед, як брат,

Напросiцца на вашыя паслугi…

 

Агорне гонар, што пасябраваў

З цудоўным i выбiтным чалавекам.

Бо пачарпне так многа добрых спраў,

Адкрыццяў новых, навуковых ведаў…

 

Калi ля хаты толькi згнiўшы воз,

А побач мэрсэдэсы i тайота…

Магчыма, вам не трэба сунуць нос

Ды не цягнуць суседзяў у балота.

 

Збiць фанабэрыю i гонар свой,

Паклапацiцца аб жыцейскiх справах.

Не прыкрываць бязбожны срам хлуснёй,

Без фальшу паднiмацца па актавах.