РАННЯЯ ЗIМА

Ў спешцы ранняя зiма

Сее брылiянты.

I гараць, як зорак цьма,

Каля роднай хаты…

 

Загуляўся прамянёк

У пушыстай ваце.

Скача зыркi аганёк

Па кудлатым садзе.

 

Нiмфы белыя сняжынкi

Выткалi ў нябёсах.

Каб над краем закружылi,

Хмаркаю бялёсай…

 

Восень злiцца, льюцца слёзы,

А зiма шуткуе.

Ды на шкле свае кур`ёзна

Жартачкi малюе…

 

Вечна ў спрэчцы хто мацнейшы,

Б`юцца, як на рынгу.

Восень слёзкамi нас цешыць,

Ветрам – без упынку.

 

Пагадзiся цiха восень,

Не ламiся з бурай.

Час прайшоў – зiма нам госця,

Белiць край пануры…