ТАЕМНАСЦЬ ШЛЯХУ

Жыццёвай мудрасцi, шкада, не маю,

Каб зразумець, яшчэ учора,

Што рызыкую i iду па краю,

Што на шляху хвалюе мора.

 

Свой шлях, напэўна, выслала б саломай,

Знайшла напрамкi для адходаў.

Прайшла без слёз па спусках i пад`ёмах,

Сыскала брод ў халодных водах.

 

Каб мудрасцi хапiла знаць пра заўтра,

Напэўна, менш было б памылак.

Не марнавала сiлы, знала вартасць,

На вiражах так лiха не кружыла…

 

Але свой шлях, лiчу, што не змянiла б,

Напэўна, толькi быў лягчэйшым.

Хаця ў няведаннi, магчыма, сiла

Iсцi праз цемру смела першай…

 

Вучыцца прынiмаць удары лёсу,

Праз iх мацнець, расцi духоўна.

Жыцця урокi – крылы для палёту,

Таемнасць – стымул, безумоўна…