ШЛЯХ ЖЫЦЦЁВЫ

ШЛЯХ ЖЫЦЦЁВЫ

 

Думкi – светлыя, як неба,

Абвiлi хлуслiвай хмарай.

А душа, як корка хлеба,

Перапражана ў пажары.

 

Шлях жыццёвы, як вяроўкi,

Круцiць дэман на пацеху.

Цiха, птушкi ў небе змоўклi,

З-пад зямелля рвецца рэха.

 

Анямела сэрца ў клетцы,

Апаiлi розум хмелем.

Лёсам вiхар злосна верцiць,

Разам з чорным чарадзеем.

 

Завiрухi шле, бураны,

Каб бяздонне скрыць за цемрай.

Толькi промнiк, нечакана,

Напаўняе сэрца верай.

 

А сляпая завiруха,

Рве на латы хмары цемры.

Чэрнь пад промнямi пажухла.

Расчыняюць клетку ветры.