ЯК КАЛАСОК

Жыццё, як жытнi каласок,

Карэннi пояць сваiм сокам.

Мiгае сонца прамянёк,

Завуць настырна нас высоты…

 

Мы, як зярняткi збажыны,

У каласочках залацiстых,

Спяшаем з матчынай рукi

Жыццёвай сiлай наталiцца.

 

Злучыўся род у ланцужок,

Звiнiць ён песняй i слязою.

Ды кожны з нас прыйшоў знарок,

Каб стаць крупiнкай радавою…

 

Прадоўжыць шлях сваiх бацькоў,

Знайсцi гасцiнец, што шукалi,

Пад ценем лiп i тапалёў

Iсцi на зорку ў родным краi…

 

Як Праметэй, знайсцi агонь,

Каб асвяцiць прастораў далi.

Ды абвясцiў царкоўны звон –

Бальшак да шчасця адшукалi!..

 

Гасцiнец – вялiкая дарога, бальшак, звычайна абсажаны абапал лiпамi i тапалямi.