Старая яблыня /санет/

Старая яблыня, парэпана кара,

Звісае голле нізка да зямлі,

Але прыйшла яе вясновая пара

І кветкі зноў прыгожа расцвілі.

Здаецца, што гадоў зусім тых не было.

Лічыць - ня мае сэнсу іх, дарма.

Даўно ўсё з хмарамі у далячынь сышло

Ды й перажыта не адна зіма...

Нявестай юнай адчувае зноў сябе,

Пад вэлюмам схаваўшы белы мох.

І не скарыўшыся а ні якой бядзе

Увосень каб хто яблык з'есці смачны змог

І не аддаўся каб журбе, нудзе,

Прылёгшы ў цень яе, стаміўшыся з дарог.

 

*. *. *. 02.08.2022г.

Яблоня - старушка с грубою корой

Опустила ветви низко до земли,

Но случилось чудо раннею весной -

На дрожащей кроне почки расцвели.

 

Прошлые несчастья стороной пройдут:

Снегом вьюга била, зноем жгло сухим.

И сама не помнит,сколько лет в саду;

И забыто,сколько пережито зим.

 

Снова нарядилась в белую фату,

И в цветенье нежном тонет седина,

Но не скрыть от солнца скромную красу -

 

Поплывёт в округе запаха волна.

А в тени забудет путник суету

И оценит сладость яблока сполна.

Н.Любина.