Старая яблыня /санет/
Старая яблыня, парэпана кара,
Звісае голле нізка да зямлі,
Але прыйшла яе вясновая пара
І кветкі зноў прыгожа расцвілі.
Здаецца, што гадоў зусім тых не было.
Лічыць - ня мае сэнсу іх, дарма.
Даўно ўсё з хмарамі у далячынь сышло
Ды й перажыта не адна зіма...
Нявестай юнай адчувае зноў сябе,
Пад вэлюмам схаваўшы белы мох.
І не скарыўшыся а ні якой бядзе
Увосень каб хто яблык з'есці смачны змог
І не аддаўся каб журбе, нудзе,
Прылёгшы ў цень яе, стаміўшыся з дарог.
*. *. *. 02.08.2022г.
Яблоня - старушка с грубою корой
Опустила ветви низко до земли,
Но случилось чудо раннею весной -
На дрожащей кроне почки расцвели.
Прошлые несчастья стороной пройдут:
Снегом вьюга била, зноем жгло сухим.
И сама не помнит,сколько лет в саду;
И забыто,сколько пережито зим.
Снова нарядилась в белую фату,
И в цветенье нежном тонет седина,
Но не скрыть от солнца скромную красу -
Поплывёт в округе запаха волна.
А в тени забудет путник суету
И оценит сладость яблока сполна.
Н.Любина.
