Утро. Много знаний - много печали
РАНіЦА.
"Многа ведаў – многа журботы".
Звесіў ногі, ды й сяжу...
Пачасаў патыліцу...
Валасіны, як лапшу,
прымацавАўшы слінцаю...
Выпіць кавы нешта мне...
Ці, ўсмактавАць яешню...
Вось была б у мяне Шаганэ…
ЗгатавАла бы лепшае нешта...
Мыю морду – Дон Кіхот,
а не я, з люстэрка, нейкі...
Я ж таксама – ідыёт,
а няма у мяне Дульцынеі...
Завясьці варожасць кроўную...
Гэту самую вендэтту...
Дык Рамэу я ня роўня...
Плюне на мяне Жульетта...
Я палез бы ў Пекла, ў Рай,
калі хто пакліча…
Хоць кладзіся-памірай,
бо няма і Беатрычы...
*+*
ранiца, кава, цыгарэтка, Лоджыя
