Нібыта дарма
Было ўсё насамрэч, здаецца, нібыта дарма.
Сабе ўяўлялі мы нешта зусім не такое.
Чаму атрымалася гэта?
Навошта благое?
Заместа свабоды навокал муры ды турма...
Усе мары, пачуцці, жаданні ізноў пад замком.
І сэрца баліць ад пакрыўджанай ворагам долі...
Што будзе, калі не знайсці нам ні хлеба, ні волі?
Што будзе, калі не працуе сумлення закон?
На ўласнай зямлі гаспадарыць ды й росціць дзяцей.
Нікому ніколі злаваннем на злосць не адказваць...
Вучыць і вучыцца.
Вяртацца да сэнсаў і назваў.
Напоўніцца ласкай любові нябёснай хутчэй!
Н. М.
18 верасня 2021 г.
Мінск, Беларусь
Мастак - Люся Іванова
