Братьям по душе
Браццям па душэ.
***
Мы ўсе жывём тут неяк...
Але, ў жыцці бясконцым –
мы толькі госьці,
на Зямлі,
з сваім жыццём...
І свой,
у кожнага –
Суддзя і Сябра ёсць.
З НарОджання,
даецца знекуль кожнаму –
такое набыццЁ...
Ў дзяцінстве – Сябра супакое нас,
і быццам маці,
вытра нашы слёзы.
Ў юнацтве, будзе нашы дрэннасці спыняць.
Ва ўзросце,
пры патрэбе,
нас асудзе – чэсна,
і сур’ёзна...
Наш Сябра і Суддзя, шчэ ў малышах,
імя сваё, вядомае нам мае.
Наш Сябра і Суддзя – Душа,
якая,
у адрозненні ад нас –
не памірае...
Здаецца ж, мы – аднолькавы ва ўсім.
А Лёс свой,
кожны з нас,
па-своемУ будУе...
Душа,
бывае,
пачынае галасіць,
што мы Прысуд яе не чуем...
Бывае так,
што Нехта,
за свой век,
сваю Душу – затопча,
і скалЕча...
То гэты – ўжо не Чалавек...
Такі – не мае права,
нават называцца ЧалавЕкам.
*+*
4 Лютага 2014 г. ...уначы, у Менску…...
