Анджей Валигурский Колядка
перевод с польского
Универсальный, прохладный и чистый
Много ценнее буханки хлеба
Для людей набожных и атеистов
Снег одинаково сыплется с неба
Небо для набожных очень ментально
И атеисты туда же стремятся
В космосе сеткой ракет орбитальных
Не меньше ангелов там суетятся
Мир превратился в пушистый и сонный
Будто медведь в зимней спячке он дремлет
Успокоительно объединенный
Снег ослепительно валит на землю
Ратник в атаке остановился
Маленькой грязной точкой на белом
Тот, что напротив, в окопе зарылся
Но не стреляет, держа под прицелом
Старый лесничий в зарослях ели
Знатный искусник шуточек с перцем
В хор со студентом песню запели
Положа правую руку на сердце
И лицезрели в ранге счастливцев
Мрак у Неаполя, мрак у Палермо
Чтобы увидеть Трех Ясновидцев
Трех разных Карлов, идеям верных
Набожный Диккенс, Маркс - атеистом
Руки сложили в праведной карме
И между ними, антагонистом
Ими отвергнутый практик Карл Дарвин
И был тот образ словно целитель
Много ценнее буханки хлеба
А снег, безмолвный объединитель
Тысячелетиями падает с неба.
Колядка - рождественная песнь у славян
Эта колядка писалась в 60-х годах прошлого века, в разгар идеологической борьбы
за марксиско-ленинскую философию
Ну и главное. В польском английское имя Чарльз (Charles) переводится как Carol (Карл). Поэтому Карл Маркс, Карл Дарвин и Карл Диккенс
KOLĘDA
Uniwersalny, tonizujący
Więcej znaczący niż bochen chleba,
Na tych co wierzą, i niewierzących
Śnieg jednakowo sypie się z nieba.
Niebo co prawda jest dla wierzących
Lecz niewierzący też się w nim kręcą
I setką rakiet orbitujących
Nie mniej niż święci śniegu utrzęsą.
Świat się puszysty robi i śpiący
Jak biały misio co słodko drzemie,
A śnieg kojąco-zespalający
Z wspólnego nieba leci na ziemię.
Przystanął żołnierz atakujący
Mały i brudny w śniegowej bieli,
A żołnierz atak odpierający
Miał go na muszce, ale nie strzelił.
Drwal, po choinkę przesieką brnący,
Słynny wirtuoz w połowie schertza
I uczeń wierszyk obkuwający -
Złożyli prawe dłonie na sercach
I zapatrzyli się w gęstniejący
Mrok w Neapolu i mrok w Opolu,
I zobaczyli Trzech Jaśniejących,
Lecz nie Trzech Króli, a trzech Karolów:
Dickens wierzący, Marks - niewierzący
Znużone czoła na dłoniach wsparli
A między nimi praktykujący
Choć negujący, stał Karol Darwin.
I był to obraz pocieszający,
Więcej znaczący niż bochen chleba,
A śnieg, milcząco - zespalający
Od tysiącleci sypie się z nieba...
