перевод с польского

 

Универсальный, прохладный и чистый

Много ценнее буханки хлеба

Для людей набожных и атеистов

Снег одинаково сыплется с неба

Небо для набожных очень ментально

И атеисты туда же стремятся

В космосе сеткой ракет орбитальных

Не меньше ангелов там суетятся

Мир превратился в пушистый и сонный

Будто медведь в зимней спячке он дремлет

Успокоительно объединенный

Снег ослепительно валит на землю

Ратник в атаке остановился

Маленькой грязной точкой на белом

Тот, что напротив, в окопе зарылся

Но не стреляет, держа под прицелом

Старый лесничий в зарослях ели

Знатный искусник шуточек с перцем

В хор со студентом песню запели

Положа правую руку на сердце

И лицезрели в ранге счастливцев

Мрак у Неаполя, мрак у Палермо

Чтобы увидеть Трех Ясновидцев

Трех разных Карлов, идеям верных

Набожный Диккенс, Маркс - атеистом

Руки сложили в праведной карме

И между ними, антагонистом

Ими отвергнутый практик Карл Дарвин

И был тот образ словно целитель

Много ценнее буханки хлеба

А снег, безмолвный объединитель

Тысячелетиями падает с неба.

 

 

 

Колядка - рождественная песнь у славян

 

Эта колядка писалась в 60-х годах прошлого века, в разгар идеологической борьбы

за марксиско-ленинскую философию

 

Ну и главное. В польском английское имя Чарльз (Charles) переводится как Carol (Карл). Поэтому Карл Маркс, Карл Дарвин и Карл Диккенс

 

KOLĘDA

 

Uniwersalny, tonizujący

Więcej znaczący niż bochen chleba,

Na tych co wierzą, i niewierzących

Śnieg jednakowo sypie się z nieba.

Niebo co prawda jest dla wierzących

Lecz niewierzący też się w nim kręcą

I setką rakiet orbitujących

Nie mniej niż święci śniegu utrzęsą.

Świat się puszysty robi i śpiący

Jak biały misio co słodko drzemie,

A śnieg kojąco-zespalający

Z wspólnego nieba leci na ziemię.

Przystanął żołnierz atakujący

Mały i brudny w śniegowej bieli,

A żołnierz atak odpierający

Miał go na muszce, ale nie strzelił.

Drwal, po choinkę przesieką brnący,

Słynny wirtuoz w połowie schertza

I uczeń wierszyk obkuwający -

Złożyli prawe dłonie na sercach

I zapatrzyli się w gęstniejący

Mrok w Neapolu i mrok w Opolu,

I zobaczyli Trzech Jaśniejących,

Lecz nie Trzech Króli, a trzech Karolów:

Dickens wierzący, Marks - niewierzący

Znużone czoła na dłoniach wsparli

A między nimi praktykujący

Choć negujący, stał Karol Darwin.

I był to obraz pocieszający,

Więcej znaczący niż bochen chleba,

A śnieg, milcząco - zespalający

Od tysiącleci sypie się z nieba...