***

Тут ідуць людзі, там ідуць быдлы.

Тут нясуць кветкі і скрыдлы,

А там нясуць кулі, там нясуць гора,

Чорныя рукі страшэннага змроку.

 

Баішся ты выйсці, слова сказаці,

Заплакаць, пяром напісаці.

А хтосьці ідзе, піша, стаіць.

Толькі потым ад куль сэрца баліць.

 

А што рабіць, калі сэрца маркоча?

Калі душа крычаць хоча?

Але баімся мы куль і каменняў,

Перамен і іншых здарэнняў.

 

І толькі Божа можа судзіць,

Каго пахваліць, а каго заганьбіць,

Але ўсё баяцца чорнай рукі,

Якая зможа цябе пахаваць на вякі.