У РОДНАЙ СТАРОНЦЫ…

У роднай старонцы – маёй Беларусi,

Як прывiд, як здань, нечаканы фантом,

Народ беларускi ў трывалым саюзе

Прачнуўся, з`яднаўся. Яго не сканфузiць,

Не выбiць свядомасць з яго бiзуном.

 

Шукае дарэмна ўвесь свет лялькаводаў…

Мяркуе, што Захад бунтуе народ.

З`яуленне такiх нечаканых усходаў,

Як вынiк спрадвечных, славутых паходаў

Да праўды, раптоўны для ўсiх паварот…

 

Стагоддзямi нам адразалi карэннi:

Аднялi гiсторыю, мову i сцяг…

Палiтыкi смела ды з чыстым сумленнем

Вяшчаюць пра край наш аб штучным стварэннi,

Што нам уласцiвы цярпенне i страх.

 

Знайсцi лялькаводаў зусiм немагчыма,

Яны ў нашых сэрцах, у нашай душы.

Дух продкаў i прагнасць свабоды – прычына…

Зiяе ў вачах, як прамень, як лучына…

Iх цяжка заўважыць - таму, хто ў глушы.

 

Расце дух краiны, свядомасць народа,

Карэннi мацуе жыцця элiксiр.

Глыбей пранiкаюць ад года да года.

Упэўнены, верым, за намi свабода.

Гiсторыя продкаў – для нас павадыр.