ВОБРАЗЫ З ДЗЯЦIНСТВА

Дуб раскiдзiсты, трухлявы

Быццам нечысць рвецца ўверх.

Брудны, хворы ды каравы

Выклiкае жах i смех.

 

Ён паўстаў на раздарожжы

Памiж цемрай i святлом.

Дуб замшэлы i нягожы –

Памiж сцюжай i цяплом.

 

У вярху раскiнуў лапы,

Засланiў бярозкам свет,

Адбiрае ў iх нахрапам

Маладосцi зыркi цвет…

 

Каранi п`юць сок зямелькi,

Смокчуць хцiва, бы чарвяк,

У альянсе злой сямейкi

Iз паганак i казяўк.

 

Наляцела злая бура,

Захрусцеў трухлявы дуб.

Сонца ветлiва – не хмура,

Прамянi сабрала ў пук.

 

Ды цалуе кроны дрэўцам,

Мякка песцiцца з лiсцём…

Птушак спеў палонiць сэрцы,

Край напоўнiўся святлом…