Маёй роднай Беларусі
Беларусь ты мая, сінявокая!
Зноў кружыць над табой вараннё.
Для кагосьці ты стала далёкая,
Не Радзіма, а проста-жылле.
Закляваць хочуць вочы блакітныя,
Каб не бачыла праўду у жыцці.
Пад прыцэлам ўжо пасівеўшыя
Скроні белай тваёй галавы.
І трасуць ланцугамі жалезнымі,
І пужаюць на шыі ярмом!
Божа мілы! Злітуйся над грэшнымі!
Да цябе мы малітву нясём!
(Скроні-виски, ланцугі-цепи, блакітныя -голубые)
