Маёй роднай Беларусі

Беларусь ты мая, сінявокая!

Зноў кружыць над табой вараннё.

Для кагосьці ты стала далёкая,

Не Радзіма, а проста-жылле.

Закляваць хочуць вочы блакітныя,

Каб не бачыла праўду у жыцці.

Пад прыцэлам ўжо пасівеўшыя

Скроні белай тваёй галавы.

І трасуць ланцугамі жалезнымі,

І пужаюць на шыі ярмом!

Божа мілы! Злітуйся над грэшнымі!

Да цябе мы малітву нясём!

 

 

(Скроні-виски, ланцугі-цепи, блакітныя -голубые)