Памяцi Мiхаiла Мароза

ПАМЯЦI МIХАIЛА МАРОЗА.

 

 

Хвалюецца Мiшава поле,

I гнуцца да долу яго каласкi.

Льюць песнi над гэтым раздоллем,

Узняўшыся ўвысь аж да хмар жаўрукi!

 

Наш Мiша па гэтаму полю

На ватных нагах i ў знямелых руках

Ступаў асцярожна, паволi,

Як нёс ад сяброў заржавелы той жах.

 

Яму не хапiла хвiлiнкi –

Жыццём засланiў ён жалеза з раллi.

I лёс той - бы дзве палавiнкi,

Амыўся крывёй ад стагнаўшай зямлi!

 

Той выбух адняў яго мары,

А памяць аб iм застанецца навек,

Бы шчасцем напоўнены твары,

Як з поля Мароза каштуем мы хлеб.

 

Той хлеб разламаем пахучы,

Адчуем мы дух Мiхаiла на мiг.

Пазнае глухi, невiдучы,

Што вера i памяць ёсць зрок наш i слых!