ДЗIЦЯЧЫЯ УСПАМIНЫ

Дзiцячыя ўспамiны.

 

 

Працягнулася ты ўздоуж балот

Вёска родная мне - Дубiна,

Мiлы сэрцу жыве там народ,

Там дзяцiнства пакiнула я.

 

Пракруцiлася ўсё як вiхор,

Школа родная ўжо за спiной.

Снiцца часта дзiцячы мой двор,

Пахам кветак ён манiць з сабой.

 

Памiнялася ўсё навакол,

Разляцелiся мы - хто куды.

Ды смачней мне любых кока-кол,

Выпiць кубак студзёнай вады.

 

Адгукаецца пеўнiка спеў,

Што будзiў дзетвару да зары.

I мой цiхi санлiвы напеў,

I купальская ноч пры кастры.

 

Час прыпомнiць сябе пастухом,

Як лавiў па канавах ты келб,

Па каленi ў вадзе ды с кашом,

Уцякаў ад сяброў, як ад стрэльб.

 

Ужо сонца хаваў гарызонт,

Мы вярталiся з пасты гурбой.

Вецер полы трапаў напралёт,

А мы хцiва пiлi сырадой.

 

Клапацiлася мацi аб нас,

Было шкода ёй вельмi дзiця,

Рыхтавала пасцель нам якраз,

Каб паспала хвiлiнку хаця.

 

А на вулiцы столькi забаў,

Нас равеснiкi звалi на двор,

Як адбiцца ад хатнiх нам спраў?

I не слухаць бацькоўскi дакор.

 

Позна! Бацька адзiн тушыць свет,

Не дазваўся дзiцяцi з двара.

Ён успомнiў свой першы букет -

Насмiхалася ўся дзетвара.

 

 

*******

Смехам поўнiцца вулiца,

Пакуль сонца не схаваецца.

Бацькi нават не турбуюцца,

Што дзiцятка зацiраецца.

 

Не было людзей паганых,

Чарачка - па выхадных,

Зналi меру для ўсiх званых,

А гарэлка - з зернавых.

 

 

*******

Люблю я жытнёвае поле,

Звонкiя песнi дзяўчат завадных.

Люблю я лясное раздолле

Подых халодных балот Дубiнскiх.