Легенда пра Дубiну

Мучинская Мария

ЛЕГЕНДА ПРА ДУБIНУ

У бабулi запыталi,

А чаму нас так назвалi:

Проста вёска Дубiна,

Ды яшчэ i не адна?

Задуменна памаўчала,

Потым мiла расказала,

Па прычыне па якой,

Мы завёмся Дубiной:

Гаварыў стары тут люд

Быў вялiкi вельмi цуд.

Адбылося ўсё вясной,

Падзялюся я з табой.

У бары на тым пясочку,

Вырасталi тры дубочкi.

Ды магутныя яны -

Акурат для Дубiны.

Пад iх шатамi вандроўнiк,

Як прытомлены садоўнiк

Укрываўся ад вятроў,

Халадоў i ад дажджоў.

Прытамiўся ад спякоты,

Спачывае без журботы.

Прыгадаў дзяцей сваiх,

Казак многа нёс для iх.

Нечакана, бы агеньчык,

Той яскравiнькi праменьчык,

На вандроўнiка свяцiў,

Бор святлом увесь залiў.

Адкрывае ў страху вочы,

Вельмi светла сярод ночы!

Звёў на дуб ён позiрк свой,,

Размаўляць пачаў с сабой.

Бо на дрэве мiж адросткаў,

Ды за рамачкай з пялёсткаў.

Ярка ззяў так абразок,

Аблiваў святлом дубок.

Там глядзела Матка Боска,

Гаварыла з-за пялёсткаў:

Для царквы прастор якраз,

Бог паслаў яго для вас.

Ад свiтанку да вячэры,

Гучна грукалi сякеры.

Як у казцы- на яву,

Узвялi яны царкву.

Будавалi вёску разам,

Дуб дзiвiў усiх абразам.

Ну а назва ёй адна -

Толькi вёска - Дубiна.

Наляцела люду многа,

Месца! - Гонар для любога.

I раскiнулi масты,

На чатыры аж вярсты.

А каб лепей разбiрацца,

Стала вёска раздзяляцца

На Юрздыку i Баяр,

Ды Вяршыцы Божы дар.

Ля царквы была Юрздыка,

Шанаваў яе Ўладыка.

А далей такi пiяр

Заманiў сюды Баяр.

Ну а трэцяю назвалi,

Як з дубамi параўналi

Той вяршок, што дуб вянчаў,

Ёй Вяршыцы назву даў.

У лагчыне ля Юрздыкi,

Размясцiўся люд вялiкi,

Бы карэньчыкi дубка,

Так Канчаннi ў ручайка.

За Канчаннямi бясконца,

Быццам птушачкi на сонца,

Пазляталiся «арлы»,

Люд быў статны – не малы.

Называлi iх Арлоўцы,

Былi мудрыя на слоўцы.

Поспех мелi ўсе яны,

Адным словам – з Дубiны!

Мiж Арлоўцаў i Канчанняў

На паляне для спатканняў

Пасялiлi маладых,

Закуткамi звалi iх.

Тых дубкоў расло аж тры,

На пагорках у бары.

Трэба тры i Дубiны,

Каб як волаты яны.

Вось Арлоўцы i Канчаннi,

З Закуткамi ў самым раннi,

Сталi з Юрздыкай вянчаць,

Дубiну - Юрздыцкай зваць.

Так спрадвеку павялося,

Тры тут вёскi засталося.

Ну а назва ў iх адна -

Дарагая Дубiна!