А МНЕ НАВОШТА

Пажар узняўся не на жарты на палетках,

Шугае iскры, выпякае сэрцы.

А мне навошта, я вось побач, там дзе ветла,

Дзе прыпякае сонца, хiтра свецiць.

 

Буран узняўся, злобна рве на часткi душы,

Калоцiць сэрцайкi i рве, як ястраб.

А мне навошта, я вось побач, там дзе гучна

Салоўка песнi лье у небе ясным.

 

Мароз трашчыць, выстужвае дрымотаў думы,

Хавае iх пад вечнай мерзлатою.

А мне навошта, я вось побач, ў свеце лунным

Iду па шляху следам за натоўпам.

 

Дажджы лiюць у перамежку з буйным градам,

Выходзяць рэкi з берагоў на волю.

А мне навошта, я вось побач, за фасадам,

Спяваю ветру гiмн i наваколлю.

 

Калi з душою застануся я сам на сам,

Як вiхар, прабяжыць жыццёвы пасак:

Лiсты мае растоптаны, пабiты градам,

Смяецца пустата з-пад чорных масак.