Иллюзия Забот

Ілюзія клопатаў.

 

Зацягнула кругавЕрць

спраў нязробленых…

Можа плюнуць,

ды й сядзець,

крыху згорбленым?

 

Мо, маўляў,

жывы я ледзьве…

Працай дужа стомлены…

Адчапіціся! Ня лезьце!

Чуць прылёг – успомнілі !

 

Ды, і справы адпачнУць...

Не згніюць, не зваляцца !

Скарг ад іх нам не пачуць,

то – з чаго ж мне маяцца ?

 

А я на справы пагляжу.

Працы план – нялішняе.

І пакуль я паляжу –

справы зробіць іншыя...

*+*

раніца, Лоджыя