Глаза запоминайте мам своих...
Запамінайце вочы мам сваіх...
Бывае,
жыццё дастае, да нямочы...
Але,
куды ж ад жыцця уцячэш.
І тут ўспамінаюцца –
добрыя матчыны вочы,
і робіцца сэрцу адразу лягчэй...
Кідае жыццё нас...
Таўчэ нас, як хоча...
Здаецца –
ўжо й моцы няма ніякой.
Лякарствам для сэрца –
матчыны вочы,
яны разумеюць дзяцей непакой...
Жывем мы,
і колькі б гадоў не прайшло з нараджэння,
мы – дзеці для маці,
такое заўжды...
і матчыны вочы –
сьвятое лячэнне
ад смутку, напасцяў,
тугі і бяды...
*+*
ноч, Лоджыя, цыгарэта...
(*нямоча – невозможность терпения; моца – сила;
заўжды - навсегда; напасць - неожиданное зло;
смутак – тоска-кручина; альбо - или).
