Косово. Косцюшки, 45

Са зборніка “Косаўскі зшытак”.

Косава.Касцюшкі, 45.

***

Заходзьце ў госьці да мяне...

Пад яблыняй,

на лаўцы з вамі пасяжу.

Тут цішыня – ўсвядомлена паўней,

і зорачкі – ярчэй,

начамі я на іх гляжу.

Пра вечны думаю Сусьвет...

Пра тых – хто на сваіх планетах...

Таксама можа, нейкі там паэт

глядзіць на зоркі, як і ўсе паэты.

І піша вершы пра жыццё...

Цікава, у яго яно якое...

Цікава – Млечны Шлях куды пацёк...

А на душы – загадкава-спакойна...

 

Заходзьце ў госьці да мяне...

З калодзежа дастану вам вадзіцы –

Збіраецца, жывая, ў глыбіне.

І я вам дам яе – жывой, напіцца.

Стары, маленькі, добры гарадок...

У ім са мной перабывала столькі рознага...

Жыцця цудоўнейшы шматок,

падараваў мне любы Косава.

Радзіма жонкі тут маёй...

Тут дом яе –

на ўскрайку горада, ля леса.

Няведама якою каляёй –

мяне калісь сюды занесла.

І палюбіў я гэты гарадок –

мы спадабаліся, адзін другому.

І Час жыцця па-іншаму пацёк –

з вяртаннямі, сюды – дадому...

 

Заходзьце ў госьці да мяне…

І не зважайце, што мы незнаёмы.

Мы пагуторым, з кавай, ў цішыне,

і вы – адыдзеце ад стомы.

Вы зразумееце тады,

што тут, сярод Прастору Сьвету –

мястэчка, дзе няма Бяды,

дзе сустракаюць вас прыветліва.

 

Калі вас Сум, ці Гора йме...

Й няма з кім гэтым падзяліцца…

Мужчына вы, альбо дзявіца...

Заходзьце ў госьці да мяне –

Сусьвета тут сталіца...

*+*

16 чэрвеня 2014 г.

под антоновкою...