Бярозавы сок...

Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.

 

Сакавік.

 

Сок бярозавы пацёк –

дрэвам і людзЯм...

Ну, падвесіў я жбанок –

унукам і дзяцям.

 

Ды не адзін,а цэлых тры –

Анастассі, Даньке, ды Мірону...

Жонка ў лес паслала – набяры,

сока ўнукам,

і усім – пароўну.

 

Таму, й бярозкі выбіраў –

на узгорачку,

і каб узросту – аднаго...

Дзірачкі – прасвідраваў,

жбанкі падвесіў – пабягло...

Быццам – самагон...

 

Чаго рагочаце ?!

Ну, схожасць мАе –

цвырчэнне сока,

быццам з “апарата”.

Яно, канешне, “жыдкаць” – не такая...

Дык, гэтаж ўнукам,

а не “алкашатам”.

 

Сам,

прыкурыўшы ад запалкі,

прысеў ля “піраміды” мурашоў.

Бярозы сок – ён “еліксір”,

для нутраной закалкі,

маіх унукаў-малышоў...

 

Маё дзяцінства – без цукерак...

Увесну – сок бярозы...

Потымкі – суніцы...

Тым і мацнеў...

І аніякая халера,

да гэтых пор –

ня можа прычапіцца !

 

А зараз, ў краме – усялякіх сокаў...

І назвы –

чорт збянтэжа вочы !

А – хто ?.. з чаго ?... іх панажмочыў...

Маё нутро іх піць – ня хоча...

 

І, нават сок бярозавы, з магАзіна –

чамусьці не выказвае даверу...

А ну, калі якаясь гАдзіна –

паналівала нейкую хімічную халеру ?

 

То, й не патрАвіць, можа...

А карысьці – аніякай !

Няяснасць вырабу – трывожа...

Ў якіх умовах іх там робяць ?

А мае ўнукі – не сабакі,

каб вопыты на іх праводзіць !

 

Ды і сабака, тожа ж – Божжа тварь...

Ды, і ня будзе піць сабака “хімію”,

на нейкіх там – мікробах, і дражжах.

А дзеці ад яе –

шчэ могуць вырасці “рахітамі”...

 

Урачы так кажуць, дахтарЫ...

Яны ж – вучоныя, і маюць рацыю.

Вось жонка ў лес паслала – набяры,

натурнага, у лесе,

сока значыцца...

 

Сок цвыркае, а я сяжу чакаю,

і сцерагу свае жбаночкі.

Зараза каб ня сцібрыла якая –

“Ляксір” бярозавы, натурны, для унукаў...

Няхай цячэ...

Я пасяжу...

Сядзець – ня мУка...

Я пачакаю – хоць да ночы !

*+*

26 сакавіка 2014 г. у Косава