За хлебам.

Са зборніка "Гішторыі дзеда Алега".

 

Раніцой пайшоў за хлебам,

ды за цукарам ў магАзін.

Дзеду што яшчэ патрэбна...

Ну, тока бабу,

разі...

 

Каб парткІ яму памыла,

ды трусы з кашуляю.

Ды, каб калі памру,

павыла...

Хто жа іншы –

СкУллі...

 

Бабу Бог падараваў,

каб хоць верыць мог я,

што хоць нехта гараваў,

калі часам здохну...

 

Дзеці?..

Будуць гараваць,

на людзЯх, хаваючы.

Чаго ж болей бедаваць

Жыць – патрэбна дАлейчы...

 

З гэтых думак тармазнуў,

на валун прысеўшы,

цыгарэтку прыкурнуў,

неяк ўраз ссумнЕўшы...

 

Як жа там, мая старАя...

А, раптам,

нешта з сэрцам?

Ды звалілась дзе ў сараі,

і чакае сьмерці...

 

Я да хаты й павярнуў,

хвалюючЫсь за бабу.

Я ж яе люблю, дурную!

Можа, токма, слаба...

 

За парог!

Гляжу – жывА!

І з чаго забздзеўся?

Дык, не адзін я старават –

і яна ж не дзеўка...

 

Баба зыркнула вачыма...

Ой, ня вочы – свёрдлы !

Хлеб, маўляў дзе,

дурачЫна?!

Супакоіўся я ўраз –

і ў магазІн папёрся...

*+*

29 мая 2013г. у г. Косава