мы - палачане

Калі гавару аб Радзіме сваёй,

аб тым, што на сэрцы трымаю,

адзін за другім устаюць прада мной

вобразы роднага краю.

Рачулка празрыстая ўецца ў кустах,

на ўзлеску кукуе зязюля,

плыве канюшыны мядовы пах

за хаткай маёй матулі

У восеньскім небе слязінкі дажджу,

і белая коўдра зімой

і горад які я ўсім сэрцам люблю-

-куточак радзімы маёй.

Нямала ўзрасціў ён вялікіх людзей

у гонар сваёй Айчыны.

Тут правіў калісь Усяслаў Чарадзей

І працаваў Скарына.

Тут Ефрасіння святая не раз

Малілася Богу начамі

І мы ганарымся за тое,што нас

называюць усе: ПАЛАЧАНЕ !