Сон отчаяния

"Сон роспачы".

 

Жыццё цікавасці ня мАе,

калі Кахання ў ім няма.

Я ў снах цябе не сустракаю –

раней, ты прылятала ў снах...

 

І тыя сны – зачараванне.

Ты там, Каханая – была,

і мы танулі у нірване

любоўнай негі і цяпла...

 

Мы – узляталі у паветра,

імчалі ў гай, да старых дрэў,

і нас, на ветцы, гойсаў ветрык,

і мабыць, быў мяне мудрэй...

 

Бо, ён нашэптваў пра Каханне,

якое лёгка так згубіць,

пра шчасце кожнага спаткання –

ім, як апошнім, трэба жыць...

 

А я, учора – быў ў бяссонні,

і прапусціў сустрэчу ў сне,

і ты пакрыўдзілася – сёння,

не прыляцела да мяне...

 

Мне засталіся сны-прасторы,

дзе неба сінь, дзе любы гай,

дзе я – адзін,

і лісцеў шорах,

дзе марна клічу –

прылятай...

*+*

ноччу, на Лоджыі