ПАТАЕМНАЯ СУТНАСЦЬ.

Крычала Нешта невядомае ў начы…

Пужала ?

Ці само перапужалася ?

Хацелася кудысьці ды ўцякчы,

ад жаха…

ці ад жалясці…

 

Сабакі забрахалі беспрычынна…

І певень кукарэкнуў недарэчна…

І я да іх трывогі далучыўся –

узяў, ды і завыў ад нечага…

 

І напрач пазаціхлі ўсе адразу…

І разляглася Ціш паўсюды…

Бо выла у начы не нейкая зараза,

а чалавек –

драпежнік самы люты…

*+*

уначы, няведама дзе...