В гости к Богу

Са зборніка “Гішторыі Дзеда Алега”

 

Сабраўся ў госьці я.

Да Бога.

Прыемна можа яму будзе.

Дай, думаю, зайду,

без запрашэння.

Не асудзе...

Пашкадаваў я Бога – Вечны Ён…

А Вечнасць – гэта ж...

Вельмі доўга...

 

А Ён – Адзін…

Адзіны ва усім Сусвеце !

Цяжар, напэўна,

Богам быць Адзіным Вечна ?

Прыду я да Яго,

такі дабрак-радзецель...

Пагутарым удвух,

аб тым і сім,

аб нЕчым...

 

Таго-сяго у Бога паспрашаю я...

А можа Ён

мяне аб чым спытае...

Іду па Вечнасці,

пакрыху,

не спяшаюся...

Бо Вечнасць Божая

ой-ёй якая...

 

Ійшоў да Бога я,

ійшоў...

Ды бачу – пастарэў...

Бо йсці па Вечнасці бясконцай цяжка...

І супыніўся я...

Бо Бога – не сустрэў,

на ўсёй жыцця працяжнасці...

Да Бога ў госьці...

Дурань стАры...

Ты як такое ўдумаць мог !

И Ён адкрыў мне

вось якую спрАву –

нішто пад Месяцам ня вечна...

Нават я - ваш Бог...

*+*

ноччу, у Мінску, на Лоджыі