Мой край

У штодзенных турботах прайшло цеплае лета

I прысела на плоце восень-рыжа кабета.

Аглядае руплiва сенажацi, палеткi –

Як пакошаны нiвы, дзе апошнiя кветкi,

Чым павеяла з гаю, бо ўжо хутка сняжынкi

Паляцяць па-над краем i засыплюць сцяжынкi.

Уцяпляючы вокны ў кожнай хаце жанчыны,

Убяруць усю веску ў чырвань ягад калiны,

А пры першых морозах у святочных уборах

Пашыбуюць дзяўчаты на балота за борам.

Снег там белы пабраўся з журавiн прыгажосцю,

Да сябе на вяселле запрашаючы ў госцi.

 

…Краю любы мой, родны, я табе пажадаю

Каб квiтнеў год ад году i не зведаў адчаю,

Каб цябе не тапталi боты лютых чужынцаў,

Радасць,шчасце лунала на шляхах i гасцiнцах.