Не скажи...

НЕ КАЖЫ!

Анна Атрощенко

 

Ты не кажы:

"Мы пастарэлі..."

Бо ведаць я хачу адно:

Гадочкі нашыя -- арэлі,

А дом -- надзейнае гняздо.

 

Хай вечар, як заўсёды, сіні!

Трашчыць ад яблыкаў галлё...

І сад стары, як на карціне,

Лістотай лашчыцца ў акно.

 

ПАВЕР!

Павер нарэшце: ёсць шчэ сілы!

Надзея ёсць. І дабрыня.

А за плячыма -- тыя крылы,

Што ўздымаюць нас штодня.

 

ІСЦІНА ЖЫЦЦЯ

Лёс канём свой --

не аб'едзеш!

Кажуць мудрыя здавён.

Што наперадзе --

не ўгледзіш...

Шчасце, гора ці праклён?

 

Зборнік "МЕЛОДЫЯ ЖЫЦЦЯ" (2014 г.)

перевод с белорусского:

 

Ты не скажи:

«Мы постарели...»

Знать хочу только одно:

года наши - качели,

а дом - надёжное гнездо.

 

Синий вечер, как всегда!

Старый сад, как на картине.

В окне нежится листва,

да и яблок изобилие.

 

ПОВЕРЬ!

Поверь наконец, есть ещё силы!

Надежда есть и доброта.

А за плечами — те же крылья,

что поднимают нас всегда.

 

Истина ЖИЗНИ

Судьбу на кляче -

не объедешь!

Что впереди -

не разглядишь...

Проклятие, счастье или горе -

что нам Судьба ты посулишь?

 

Сборник «Мелодия жизни» (2014 г.)