Не скажи...
НЕ КАЖЫ!
Анна Атрощенко
Ты не кажы:
"Мы пастарэлі..."
Бо ведаць я хачу адно:
Гадочкі нашыя -- арэлі,
А дом -- надзейнае гняздо.
Хай вечар, як заўсёды, сіні!
Трашчыць ад яблыкаў галлё...
І сад стары, як на карціне,
Лістотай лашчыцца ў акно.
ПАВЕР!
Павер нарэшце: ёсць шчэ сілы!
Надзея ёсць. І дабрыня.
А за плячыма -- тыя крылы,
Што ўздымаюць нас штодня.
ІСЦІНА ЖЫЦЦЯ
Лёс канём свой --
не аб'едзеш!
Кажуць мудрыя здавён.
Што наперадзе --
не ўгледзіш...
Шчасце, гора ці праклён?
Зборнік "МЕЛОДЫЯ ЖЫЦЦЯ" (2014 г.)
перевод с белорусского:
Ты не скажи:
«Мы постарели...»
Знать хочу только одно:
года наши - качели,
а дом - надёжное гнездо.
Синий вечер, как всегда!
Старый сад, как на картине.
В окне нежится листва,
да и яблок изобилие.
ПОВЕРЬ!
Поверь наконец, есть ещё силы!
Надежда есть и доброта.
А за плечами — те же крылья,
что поднимают нас всегда.
Истина ЖИЗНИ
Судьбу на кляче -
не объедешь!
Что впереди -
не разглядишь...
Проклятие, счастье или горе -
что нам Судьба ты посулишь?
Сборник «Мелодия жизни» (2014 г.)
